Wchodząc do świata antyków, można się spotkać z pojęciem intarsji i inkrustacji. Są to szlachetne metody zdobienia w drewnie, nadające drewnianym przedmiotom niepowtarzalnego i majestatycznego wyglądu. Techniki te znane są ludzkości od starożytności, jednak ich intensywny rozwój przypada na XVI-XVII wiek – w tym czasie meble intarsjowane oraz inkrustowane zyskały dużą popularność. W powyższym artykule przybliżamy tajniki obu metod zdobniczych.
Inkrustacja – czyli niezwykłe połączenie drewna i szlachetnych materiałów
Pod pojęciem inkrustacji kryje się technika polegająca na tworzeniu ozdobnej kompozycji z cienkich i odpowiednio wyprofilowanych płytek wykonanych z cennych materiałów takich jak: kość słoniowa, szylkret, masa perłowa, kamienie i metale szlachetne. Materiały te są umieszczane w wyciętych wcześniej zagłębieniach. Dzięki tak bogatym zdobieniom antyczne meble inkrustowane są nie tylko cennym okazem, ale także niepowtarzalnym dziełem sztuki. Co ciekawe, dzięki technice inkrustacji w drewnie można tworzyć bardzo skomplikowane wzory, a nawet obrazy przedstawiające pejzaże lub sceny figuratywne. Inkrustacja była stosowana do zdobienia przedmiotów już w starożytności. Jednak prawdziwy rozkwit tej techniki nastąpił w XVII-XVII wieku.
Intarsja – czyli sztuka tworzenia obrazów z drewna na drewnie
Intarsja podobnie jak inkrustacja jest techniką zdobienia drewnianych przedmiotów, jednakże polega ona wykonywaniu wycięć w drewnie o przeróżnych kształtach (najczęściej układających się w misterne ornamenty), w których następnie umieszczane są cienkie fragmenty innego gatunku drewna, różniącego się barwą, fakturą oraz szlachetnością. Niekiedy drewno znajdujące się w zagłębieniach jest wcześniej podbarwiane, bejcowane lub podpalane w celu osiągnięcia pożądanego koloru. Wraz z upływem lat sztuka intarsji uległa zmianie – stolarze zaczęli wykorzystywać do zdobień fornir wykonany z drogocennego drewna, dzięki temu nie było konieczne naruszanie struktury mebla poprzez tworzenie wycięć. Warto wspomnieć, że technika intarsji w XVII wieku została w szczególności spopularyzowana w Europie za sprawą przepięknych mebli wytwarzanych przez toruńskich mistrzów stolarstwa artystycznego.
